Έχεις δει το αίμα της ψυχής;

Το σημερινό post δεν έχει καμία σχέση με τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο του Blog. Έχει σχέση όμως με εμένα και επειδή τόσο καιρό έχω μοιραστεί πολλά με εσάς, σήμερα θα μοιραστώ και αυτό το συναίσθημα, μέσα από λόγο κάπως ποιητικό, καθώς αυτός με εκφράζει καλύτερα.

Έχεις δει το αίμα της ψυχής;

Ξυπόλητη σε θραύσματα γυαλιού,

ένα πανί φοράω,

γεμάτο πληγές το σώμα μου,

ανθρωπόμορφα αρπαχτικά κατασπάραξαν τη σάρκα μου,

το ρουθούνι μου έχει ματώσει,

πρόσωπο παραμορφωμένο...

πέφτω... σέρνομαι... πέφτω οριστικά...

Άκουσμα ειρωνικό ηχεί στ' αφτιά μου

και είναι αυτό που με σφάζει όσο κανένα προηγούμενο μαχαίρι...

Η αιμορραγία έχει φτάσει πλέον στο μεδούλι...

Έχεις δει το αίμα της ψυχής;

Δεν υπάρχει σκοτάδι πιο σκοτεινό από το χρώμα του...

λάβα πιο πυρωμένη και ποτάμι πιο σαρωτικό...

Ορμάει και σε συνθλίβει ακαριαία,

όπως ακαριαία έμπηξες εκείνο το μαχαίρι...

Το αίμα της ψυχής είναι το τελευταίο όπλο του υπερήφανου ανθρώπου...

Να φοβάσαι τον υπερήφανο άνθρωπο,

να φοβάσαι το υπερήφανο έθνος...

Αναστασία